کتابخانه عمومی شهید جمشید توکلی فولادشهر

عمو نوروز و پیرزن

پدیدآور: اسدالله شعبانی

ناشر: فاطمی

تعداد صفحات: 32

فرهنگ و سنت‌های هر ملتی میراث و دارایی‌ معنوی آن ملت است و آگاهی از این میراث گام نخست در جهت بهره‌برداری و ارتقای آن محسوب می‌شود. انسان‌ها از دیرباز رابطه‌ای عمیق با قصه‌ها و افسانه‌ها دارند. آن‌قدر که زیست بشر در هیچ زمانی بدون قصه و داستان نبوده است. برخی از قصه‌ها را از این حیث که بر پایه باورها و رسوم کهن یک سرزمین شکل گرفته‌ و نسل به نسل و سینه به سینه نقل می‌شود ادبیات شفاهی می‌نامند. قصه زیبای عمو نوروز و بهار نیز نمونه موفق و شاخصی از این دست به شمار می‌رود که در نشر فاطمی و در مجموعه «قصه‌هایی از ادبیات شفاهی ایران» با نام «عمو نوروز و پیرزن» منتشر شده است. ایرانیان از دیرباز بر طبق باوری کهن عمو نوروز را پیام‌آور بهار و سال نو می‌دانند. این باور در مغرب‌زمین نیز وجود دارد و شخصیت محبوب بابا نوئل را به گونه‌ای عمومی‌تر و زنده‌تر در ذهن و خاطره مردم ساخته است. یکی از روش‌های زنده ماندن این رسوم و باورها نقل داستانی و نمایش آن‌ها برای کودکان است.

تصویرگری زیبا و خلاقانه این کتاب به خوبی فضای روستایی ایران را با رنگ‌ها و نوری چشم‌نواز به نمایش می‌گذارد. در این داستان پیرزنی را می‌بینیم که هر سال در انتظار آمدن عمو نوروز روزهای نزدیک به عید را به خانه‌تکانی و تکاپو می‌گذراند، سفره هفت‌سین می‌چیند، موهایش را حنایی می‌کند و چارقد گلدار تازه‌اش را به سر می‌اندازد. او منتظر است، منظر رسیدن بهار و آمدن عمو نوروز و هر لحظه از زندگی‌ش در تلاش و حرکتی معنادار سپری می‌شود. داستان ضمن برخورداری از روایتی منسجم و گیرا  به لحاظ تصویرگری یک اثر هنری نیز محسوب می‌شود که به‌خوبی توانسته از پس ارتباط‌گیری با مخاطب و انتقال مفاهیم عمیق سنتی و فرهنگی به مخاطب برآید. روستا، خشت و گل، معماری و خانه ایرانی، لباس ایرانی، نوروز و رسوم باستانی، نور، رنگ، حیات، پویایی، ستایش طبیعت، مهربانی و صلح از مهم‌ترین عناصر و نشانه‌های به‌کار رفته در متن و تصویر این داستان زیبا به شمار می‌رود.